Sen ve ben kâğıtlarda bile ayrılmayalım diye,

İki nokta koyuyorum her cümlenin sonuna..

Sonra bir o tarafa bir bu tarafa yuvarlanıp gergef işliyorum saçlarından ömrümün yoluna..

..

Ne zaman biterse nefesim, o zaman yaşıyorum seni, her nefes alışta..

Sonra anlıyorum elinden içtiğim her yudumda..

Bir noktaya bin anlam yükleyebilir bir insan

Ama hiçbir nokta bitmeden koyulmaz bir anlamın ardına..

Ya sükûttur seni benden ayıran

Ya da hiç söylenmemiştir henüz beni sana ulaştıracak olan o söz bitimi nameler

Kısa kelimelerle kurduğum şiirler gibi

Yarım kalıyorum yanında ve virgül çekip bizden sonra bir daha başlıyorum

Adını aklıma yazmaya..

Kokun genzimde bir nakış gibi işleniyor,

Ellerim her gün biraz daha uzanıyor sana ulaşmak için

Ve rüyalarım her gün ellerime paralel uzanıyor sana dokunabileyim diye..

Şimdi ne söylesem ve ne yazsam adının yanına

Hiç bir şey yakışmıyor gibi adımdan başka..

Ama saklıyorum duygularımı her sözümden sonra

Bu yüzden iki nokta koyuyorum her cümlenin sonuna..

Seninle bittiğimi herkes anlasın diye bir kez daha..

Kahraman Tazeoğlu