Dolunay var bu gece sevgili.

Gözlerin gibi asil,

Saçların kadar kızıl.

Dolunay var bu gece sevgili.

Ruhun gibi hüzün dolu,

Tebessümün kadar asil ve

Hayallerin kadar kızıl.

Geceye bir güneş gibi doğan,

Yüzün var her an hayalimde.

Günlerimi her daim aydınlatan,

Sevgin var yüreğimde.

Şimdi, gitme ey yüreğimin sahibi!

Bırakma beni dolunayla,

Bir başıma.

Hangi çöle giderim sensiz bu acıyla,

Hangi güneş doğar yüreğime sancıyla.

Bırakma sevgili!

Beni hüzün diyarın da,

Bir başıma.

Ağlatma sevgili!

Her acıya yuva olan yüreğimi,

Birde sen ağlatma be.

Hüzün tohumları ekme sevgili!

Gönlümde, lalezar bahçeme,

Hüznün ve acının tohumlarını ekme be.

Ölme be sevgili!

Sende ölme yüreğim de.

Sende toprak olma gurbet ellerde.

Ve sevgili,

Yar’dın yara olma yüreğimde.

Âdem KOÇAKER

Kalemin Secdesi