Yokluğuna iz sürdüm, sonra sürgünlere sürüldüm… Senin merhametine kaldı artık çocuksu tebessümlerim.

Yağsızdı hüznüm, kay(a)madı avuçlarımdan…

Yüreğinin hücresine göm(ül)düm. Düş’lerim yasak. Sen yasak. Dokunmam yasak.

Nefesini ödünç verir misin bana?

Yamaya yamaya giyiyorum üzerime artık sevdayı. Dünlerden ödünç alıyorum eksik sevinçleri, yüzüme ekliyorum. Aldanman için. Gülüşlerim, gözyaşlarımın ayaklarına takılsa da sen incinme diye sözlerimi yutarım…

..

Çatık kaşlı harflerimden ibaret değilsin alfabemde. Dik duruyor hala başı aşk(ım)ın! Adlarımız birleşmemek için cümlelerde körebe oynuyor bir tek. Yakala(nı)rsam çığlığımı susturacağım.