Düş defa eriyor yüreğim, solunda ‘sen çıkmazı

Sardunya ve papatya kokmuyor aşk

Sarılıp uyumak çaresiz

Gidiyorsa sevgililer, bakıyorsan ardından…

Ipıssız yalnızlık

Ürkek ve kırmızı, dumanla yeller

Ruhuma inen aşkın karalığında yankılanıyor

(Sallantıda hayalim)

Baharın yaprakları giriyor mevsimime, içimdeki düşlere

Sokak taraflarımı kara kışa teslim eden ruhum

Senin için zifiri kuyularda bekliyor

Nerdeydin bilinmezim

Aşkın içimde büyüyor, ben aşkın içinde büyüyorum

Sen hala küçük çocuksun,

Bir avuç şeker alıp, kaybolanlardan

Sus paylarımı yankılıyor gökyüzü evim

Elimde renkli bir uçurtma

İçinde sana dair anılar yazılı

Gidişinin şiirleri

Kalbimin üstüne elimi koyduğum aşk,

Düşmüyor ayın ritminde

Güneşin acılı tarafından

Son kez sevda,

Son kez karalık

Ipıssız yalnızlık

Son kez bir kuşun yuvası bu kadar dalgın,

Son kez birlikte konuyor evlatlarıyla

Uzaktan bakan bir yaşlı gözün

Balkon sevdası

Elinde aşk,

Dilinde aşk,

Son nefesinde kalbini aşkla tazeliyor

Yedide de aynı, yetmişte de

Aşk hala büyüyor,

Biz yaşlanırken bile

Son kez üşüyor yüreğim bu denli,

Babanın şefkatiyle gül kokan ismimi

İçimi alan sonsuzluğu yok ediyor

Ve bir rüya sona eriyor

Aşk galiba büyüdükçe büyüyor

Ama seni hala bilmiyor…

Kim bilir kaç surete elini sürdün

Kim bilir kaç el yüreğine düştü

Bu son

Son oluyor artık

Kendine iyi bak, küçük çocuk

Son kez akıyor avuçlarıma t/adın

Son kez yürüyor ardından adımlarım

Son kez aşk,

Son kez ‘sen…