Yazılanların neden yazıldığını; yazanların  yazmakta, okuyanların ise yazılanlarda neler bulduğunu hiç bilmiyorum… Meçhule çalan malumat aslında hepsi. Her koklayanda farklı hisler bırakan bahar gibi. Kimine gül iken, kimine nilüfer, kimine de kaktüs belki. Ne kaleme alan, ne de farklı hisler sahipleri suçlu burada. Tek suçlu, fitili ateşlenmiş her bir kelime sanki. 

Çıkışa uzanan bir çok yol gibi yazılanlar. Her yolun esamisi aynı, lakin dik lakin sarp. Her yol kendi çıkışına götürüyor yolcularını. Ve her yolcu kokladığını buluyor yolun sonunda. Yazılanlar, bu muammalar denizinde elde kalan tek kürek gibi. Her asılan bir yol çizmekte, her okuyan kendine göre belirlemekte ana temayı. Sırrına nail olma arzusu olsa gerek yazmayı, yazılanları önemli kılan. 

Bu yüzdendir belki cezbediciliği. Kalemin kağıda her dokunuşunda duyulan sesin, bir bahar meltemi oluşudur belki bir ihtimal. Ya da kalemin kağıda her dokunuşu, bir tür şiir belki de… 

                                                                                                                                                              Adem Koçaker

                                                                                                                                                        Kalemin Secdesi

                                                                                                                                                                 26.03.2011