Şair Gibi Ölmek
Ölmek isterim,
Ama yalnız ve kimsesiz.
Şiir gibi değil de,
Şair gibi ölmek isterim.
Elimde kalemim,
Aklımda yazamadığım mısralar,
Gözlerimde son bir damla yaş;
Bulutlara takılır kalır bakışlarım.
Burnumda koklayamadığım,
Dostlarımın kokusu.
Tanıyamadığım dostlarım,
Kalbimde yaşayamadığım,
Sevdaların sızısı.
Yüreğim de acılar,
Ellerim de kan;
Kelimeleri yaralayan.
Yeniden doğmak isterim,
Sırf tekrar ölebilmek için.
Yeniden başlamak isterim,
Ruhum bedenden ayrılırken.
Ölümün nasıl bir duygu ,
Olduğunu bile yazmak isterim.
Belki öyle bir anlatırım ki;
Okuyan her gün ölmek ister
Belki de hayata tutturur dört elle,
Yazdıklarım.
Bir şiir gibi yaşayamadım
Ama şair gibi ölmek isterim,
İki mısra söylenir arkamdan;
“Hüzünlü ve kederli,
Sessiz göz yaşları ve
Yaraları bir kalple
Uğurlandı son yolculuğuna”
Âdem Koçaker
Kalemin Secdesi