..

Hani soğuk bir gecede yürürken titrersinya, herkes soğuktan üşüdüğünü sanar. bilmezlerler aslında üşütenin soğuk değilde yokluğun olduğunu.. bilmezler.. görmezler gözünün ondan başkasını görmediğini, kınarlar ya hani sevdiğin için; Zaten biz, kınanmadık sevgi görmedik ki!(Şems).. işte öyle seviyorum seni..

..

seviyorum ve özlüyürum..

yokluğunda geçirdiğim mevsimlere hesap soruyorum

neden seni açmıyor diye ağaçlara, seni getirmedikleri için kuşlara kızıyorum.

yokluğuna darılıp bir sigara yakıyorum dumanında seni ararcasına içime çekiyorum

susuyorum..

çığlıklarım büyüyor

susarak haykırıyorum

ben diyip yutkunuyorum sen diyip ağlıyorum yokluğunda..

..

yürek yorulunca ter gözden akar derlerya

yoruluyorum..

her damlada sensizliği döküyorum gözlerimden

kalemim sessiz

yüreğim sensiz

ve ben çaresiz..

seni arıyorum

sonumu biliyorum ama

sana geliyorum

susuyorum

özlüyorum

ve yavaş yavaş ölüyorum..

bekle beni ey yar

hangi t/araftaysan

sana geliyorum

seni seviyorum

ve ölüyorum..

//Yusuf Yalnızlığı – Se/s/n/sizlik!