Acılar içinde geçiyor dertli ömrüm
Dayanacak gücüm kalmadı yorgunum yorgun
Ne yapsam iki yakam bir araya gelmiyor
Hırkam yırtık,pabuç delik,ben yorgunum yorgun

Gözüm ne boyalı şöhrette nede parada
Ben beni bileli ömrüm zararda
Mutluluk limanına varamadım bu deryada
Yelken yırtık,kürek kırık,ben yorgunum yorgun

Ne can bildiğim dostalardan hayır var nede yardan vefa
Deli etti beni haksız yere çektiğim bu cefa
Son bulsun acılarım hiç olmazsa bir defa
Belim bükük,yürek ezik,ben yorgunum yorgun

Yıllardır bir vefasızı beklemekten
Harman yerine döndü yaralıyım yürekten
Dertleri birbirine eklemekten
Yorgunum dostlar yorgunum yorgun

Anladımki geri dönmeye niyeti yok
Varlığımın gözünde hiçmi kıymeti yok
Gönlümdeki aşktan başka servetim yok
Başım darda,canım zorda,ben yorgunum yorgun

Saçımı ağarttı bu dünyadan göçüp gidenler
Gönlümü kararttı habersiz çekip gidenler
Sırtımdan vurdu yüzüme gülenler
Ömrüm harap,gönlüm ezik,ben yorgunum yorgun

Bir yanımda yoksulluk bir yanımda ayrılık
Ne yana döneyim kanadım kırık
Bunca derdi bunca yükü taşıyamıyorum artık
Mertek çürük,tavan delik,ben yorgunum yorgun
Bir tutam sevgi dilenmekten
Her sayfada elenmekten
Namerde hedef gösterilmekten
Yorgunum dostlar yorgunum yorgun..

Şiir:İbrahim Dizlek

Yorum:Kıvırcık Ali

(S.Sönmez’e)