Dinlediğin bütün şarkıları sanki ona
yazılmış gibi hissedersin.

Kalbin biraz
sıkışır, şarkı bittiğinde kalbinin
sıkışması durur.
Şiirlerin ve gecelerin bir türlü bitmek
bilmeyen heceleri olur, huzur istersin
kısacası, aşkın canı cehenneme
diyerek.

Her şeyin temizlenmeye ihtiyacı
vardır. Buna kalpte dahildir, ruhunda…
Ruhun temizlenmesi ile kalbin
temizlenmesi aslında aynıdır. Huzur
aslında sana çok küçükken öğretildi.

Geceleri korktuğunda yorganı başının
üzerine çektiğinde, sanki hiçbir şeyin
seni yorganın altında
bulamayacağından emin bir ruh halin
vardı. Aslında o ruh halini özlersin de,
geriye dönüşün yoktur.

Yaşamak çoktan başlamıştır ve
acılarıyla geliyordur hayatına ve
sende buna alışmaya zorlarsın
ruhunu.
Küçükken sana öğretilen üç harfli
kocaman bir şiir vardı. İşte ona
sığınırsın ve ona sığındığın anda
kalbinde, ruhunda temizlenmeye
başlar.
Sana öğretilen huzurun adı
‘dua’dır.

Dua ile kal, dua ile yaşa… Ve Allah’tan
başkasına inanma, inan bana gerisi
inanılacak gibi değil.

Kısaca, huzur senin elinde, sende
Allah’ın…