O kadar çok sessiz çığlık attım ki yankı yapmadı.
Ama artık bende derman kalmadı!

dermanım tükendi..
sensiz geçen günlerim çoğaldı..
araf’ın da kalakaldığım..
Gündüzler geceye sensiz ulaştı..

Ne söylesem yetmedi anlatmaya,
yiten takvimler gibiyim..
söylesene ey yar..
sukuta mı bürünsün yüreğim..
Tatlı acılar yaşattı ya hayat hep
yine de umudum tek gerçeğim..

Şiir: Ruh Nema