Bugünde özledim seni!

               Cümlenin başına bugün eklenince yalnızca bugünmüş gibi durdu ama öyle değil. Dünün her vakti, bugünün her dakikası ve yarının her saniyesi özledim, özlüyorum ve daima özleyeceğim. Yazılınca öyle kolay yazılıyor ki; özlemek, yedi harf yani yedi tik tak üç hece ama bir ömür. Dile kolay kalbe zor, çok zor dost’ um. Hep tanıyacak olmak daima hasret kalmak ama her zaman uzak kalacak olmak. Hep hayatımda oluşundan ve hep ötelerde durmakta daha da öteye gitmeliydin.

               Yoksa hasret kalmak büyük yalan mıydı? Yada sen yalan mıydın? Şayet cevap uzaklarda kalmaksa; biz, bize sunulan aşkı sonuna kadar yaşıyorduk ve çok şanssızdık ki sonumuz oldu. Bana verilen şansların en büyüğü ise beni yazmaya itiyor olmandı: beni ağlamaya, kelimeleri ağlatmaya itiyor olmandı. Aşk dedikleri bu olsa gerek; yek olanı yegane yapmak ve o yeganeden kendine bir son çıkarmak ve aşk, onu yazmak, onu söylemek ve onu okuyup onu görmektir. Varlığını hissedebildiğin veya hissedemediğin her şeye “ben onu, dün sevdim bugün seviyorum ve yarında seveceğim” diyebilmekti.

                Konu sen olunca kalem hiç durmak istemiyor. Baksana nasılda hızlı hızlı ve hasretle yazıyor. Sanki ince ince işliyor seni kağıda. Evet, kimse seni, benim gibi işleyemez kağıda. Kağıtlar sen kokuyor artık dost’ um.

              Bak ne kadar da güzel yanıyor içimin her zerresi senin için birer birer sadakatle. Var oluşum ve yaşama tutunma çabam sensin. Elimi her attığımda o çamur çukurundan, dokunabildiğim tek hayal sensin.

                Bakma sen isyanıma dost’ um! İnan sana her şey yakışıyor. Kelimelerim seni bu hayata yakıştırmak ve düşüncelerini özgürce söyleyebilmen için, yanlışta olsa bu düşünceleri ve seni savunmak için varlar. Dediğim gibi dost sana her şey yakışıyor. Sana yakışmayan tek şey nokta. Varoluşun surette ki mucizesinden sonra nokta koymak ne haddimeydi. Burada şuan konuşan yürekti ve yürek ancak üç noktayı yakıştırırdı senin yanına. Her an bitecek ve hiç bir zaman bitmeyecekmişçesine olmak için. Devamın hep olsun diye üç noktayı iliştirdim hasretine seslenişimin yanına.

Bekliyorum Dost’ um…

Hadi Gel Seslenişimin Yanına…                                                                                                                                       Adem Koçaker

                                                                                                                                                                                                      Kalemin Secdesi