Birikenler!

                İçimde tuttuğum ve sevdiklerim üzülmesin diye hiçbir zaman dışa vuramadıklarım var yüreğimi yakan. Günden güne sustuğum ve biriktirdiğim onca şey! Bir kez beni dinlemeyi seçselerdi belki yapmamam gereken onca şeyi yapmayacaktım ve hiçbir hataya göğüs açmamış olacaktım.

                Lakin tek suçlu ben değilim. Beni dinlemeyenler, derdimi sormayanlar da bir o kadar hatalı. Ama artık alışmıştım ben! Nereye gidersem gideyim yine de kalakalacak ve yine de susacaktım ben. Susmayı öğretmişti çünkü ve hayat, nedense bana hep susmamı gerektirecek şekilde akıp gitmemi söyledi ömür vadisinden… Susarak kaybettiğim milyonlarca şey şimdi toz duman. Avuç içlerime baktığım zaman elimde sadece birazcık umut olduğunu görüyorum gerisi umutsuzluk, hayal kırıklıkları…

                                                                                                                                                                  Adem Koçaker 

                                                                                                                                                                     Kalemin Secdesi