Artık güneş eskisi gibi doğmuyor melâl ..

Gökler bulanmış ağıt rengine..

Körpe karanfiller ölüyor uzaklarda,

Çığlıklarını (d)uyuyor musun ?

Canımdan can gidiyor,

Soluğumdan nefes,

Dermanı kaçıyor yüreğimin,

Sözler, çırpınıyor dilimde melâl!

Bir inşirah mühürleyip dilime..

Susuyorum!

Savuruyorum içimde biriken öfkemi,

Çürümüş vicdanlara,

Kokuşmuş insanlığa!

Dualar doluşuyor ellerime,

Dupduru bir hüzünle,

Secdelere gömüp başımı

Aminlerce ağlıyorum..

Keskin bir ah haykırıyor öteler..

Ölümler yağıyor durmaksızın,

Nicedir melekler uçuşuyor göklere!

Acı kusuyor yer ve gök!

Deli ağıtlar yükseliyor.

Yüreğimi sağır edercesine!

Kimseler duymuyor melâl.

Kimseler duymuyor.!.

Aklım almıyor artık,

İçim paramparça,

İçim kanrevan,

Yüreğim almıyor artık..

Yüreğim ağrıyor..

Yüreğim ağlıyor..

Yüreğim melâl!…

//Kulbe-i Âhzan